چه وسایلی در سفر و جهانگردی همراه خود ببریم؟
راهنمای سفر
جواب اینکه در سفر چه وسایلی همراه داشته باشیم، اصلا کوله پشتی ببریم یا چمدان و سوال هایی از این دست علاوه بر اینکه به مقصد سفر و سبک سفر بستگی داره به روحیات و سلیقه های جهانگرد و مسافر هم بستگی داره.
توی این مطلب بیشتر به وسایلی که خودم همراهم می برم اشاره می کنم و در آخر یک سری وسایلی هم که بعضا توصیه میشه ولی من نمیبرم رو مینویسم.
- مهمترین انتخاب، کوله پشتی یا چمدان؟
- چه لباس هایی و چه تعداد در سفر دارم؟
- لوازم بهداشتی و استحمام
- دارو در سفر
- خوراکی در سفر
- سایر وسایل مورد نیاز در سفر
- تجهیزات معروفی که من در سفر نمیبرم
- سفیر شایسته ای برای ایران باشیم
مهمترین انتخاب، کوله پشتی یا چمدان؟
اگر سفرم به یک یا دو مقصد باشه چمدان با خودم میبرم در غیر اینصورت با کوله پشتی مسافرت میرم.
مزیت کوله پشتی حمل و نقل راحتش هست، چمدان فقط روی مسیرهای صاف خیلی راحته. تصور کنید دارید با چمدان توی کوچه های سنگفرش شهر رم میرید، احتمالا با سر و صدایی که ایجاد میکنید جاذبه توریستی خواهید شد.
ترجیح من سفر با دو تا کوله پشتی هست، یک کوله کوچک ۱۰-۱۵ لیتری برای سفرهای روزانه و مدارک و تجهیزات حساس و کوله اصلی.
کوله پشتی اصلی سایزش بسته به سفر متفاوته. یک کوله ۷۰ لیتری دارم که در سفرهای طولانی همسفرم میشه. یک کوله پشتی ۵۰ لیتری هم هست که در سفرهای یک ماهه به اروپا معمولا همراهمه. در اروپا چون پروازهای ارزان زیاده و اغلبشون بدون بار ارزان هستند، این ۵۰ لیتری رو میبرم که توی کابین جاش بشه و مجبور نشم پول اضافه واسه بار بدم.
کوله پشتی ۵۰ لیتری و ۱۵ لیتری – زاگرب پایتخت کرواسی
عیب بزرگ کوله ۷۰ لیتری این هست که در هر صورت پرش میکنم، یعنی نمیشه بگی خوب ۲۰ درصدش رو خالی میذارم، خود بخود پر میشه.
به نظرم ایده آل کوله ۵۵-۶۰ لیتری هست که فعلا ندارم و گاهی از دوستان قرض می کنم.
رنگ و قیافه کوله پشتی هم برای من مهمه. قراره همسفرم باشه، وقتی دوسش داشته باشم کمتر وزنش رو حس می کنم.
کوله ۶۰ لیتری دویتر که یک کوله ۱۵ لیتری هم بهش متصل شده خیلی خوبه که فعلا ندارمش. هلسینگی پایتخت فنلاند.
ممکنه به نظر بیاد هرچه سفر طولانی تر بشه سایز کوله پشتی هم باید بیشتر بشه. خوب اگر اینجوری باشه وقتی برای سفر یک ماهه کوله ۶۰ لیتری میبرم در سفر یک ساله چند تا کوله بزرگ باید ببرم؟
سفر از سه یا چهار هفته که بیشتر شد دیگه وسایل تفاوت چندانی نمی کنند. یعنی اصلا نمیشه تمام چیزهایی که توی این مدت نیاز داری رو داخل کوله پشتی داشت. خرید کردن رو برای اینجور مواقع گذاشتند. در سفرهای طولانی هر از گاهی باید برای خرید وقت گذاشت.
خرید لباس های محلی کشور مقصد و جایگزین کردنشون با لباس های قبلیم حتی برای منی که اهل خرید نیستم هم لذت بخشه.
دو تا جهانگرد بلژیکی با همه وسایلشون. توی شهر شیان چین دیدمشون در حالیکه سه ماه بود سفر دو سالشون رو شروع کرده بودند.
چه لباس هایی و چه تعداد در سفر دارم؟
در انتخاب لباس برای سفر دست و دلباز باشید، سعی کنید نگران خراب شدنشون نباشید و لباس های خوبتون رو انتخاب کنید. اگر در طول سفر به مناطقی میرید که آب و هوای متفاوتی دارند قدری کارتون سخت میشه چون تنوع لباس هاتون هم باید بیشتر باشه.
برای شلوار انتخاب من یک شلوار جین (یا کتان) بعلاوه یک شلوار گرم کن هست که بیرون هم قابل پوشیدن باشه. یک عدد شلوارک جین هم دارم. برای خواب معمولا دو تا شلوار نازک و راحت دارم.
پیراهن معمولا یکی دارم که اگر جایی نیاز شد کمی رسمی باشم میپوشمش. تیشرت نخی تا دلتون بخواد برمیدارم، بین ۷ تا ۱۰ تا، بعضی هاش واسه خواب بعضی ها واسه بیرون و بعضی هم کاربری دوگانه دارند. از بین تیشرت ها حداقل دو تاش آستین بلند داره برای وقتی زیاد بیرون میرم و دوست ندارم آفتاب مستقیم بهم بخوره. توصیه میشه لباس سفید در سفر نداشته باشید چون زود کثیف میشه ولی من حتما باید لباس سفید و روشن داشه باشم، هم روزهای آفتابی میشه پوشید هم موقع خواب باهاش احساس بهتری دارم.
جوراب هر چقدر قبل سفر پیدا کنم با خودم میبرم. کلا اتاق من و برادرم سیاهچاله جورابه 😂 اگر تعداد جوراب های یافت شده از ۵ جفت کمتر شد حتما توی سفر میخرم، این حداقل ممکنه!
لباس زیر سه دست.
کلاه نقاب دار برای محافظت صورت
شال سفید یا روشن خیلی خیلی کاربردیه واسه من. محافظ گردن و صورت در برابر آفتاب همینطور محافظ سر در جایی که باد هست و سرده (مثلا اتوبوس).
یک کاپشن بهاره یا پاییزه بسته به زمان و مکان سفر. کاپشن زمستانه سنگین و جاگیره و سعی می کنم نبرم. سرمای زیادتر رو با پوشیدن لایه های بیشتر لباس جبران می کنم. توی بولیوی مجبور شدم یک ژاکت پشمی هم بخرم و به لباس هام اضافه کنم.
یک جفت کفش میبرم که پاهام توش راحت باشه و تا میتونم بتونم باهاش راه برم، در خیابان یا مزرعه و دشت و جاده خاکی.
دمپایی جزو ضروریاته، خصوصا برای من که هاستل میرم.
کلاه گرم در صورت سرد بودن مقصد.
مایو در صورت قصد شنا
قطار سواری در رومانی
لوازم بهداشتی و استحمام
احتمالا لیست خانم ها قدری پیچیده تر باشه ولی لیست من کوتاهه:
- یک حوله بسیار نازک که جذب آبش خوبه و زود هم خشک میشه
- شامپوی سر و صابون
- ماشین ریش تراشی
- آینه کوچک
- ناخن گیر
- یک عطر
- یک یا دو رول دستمال توالت (بسته به سایز کوله پشتی)
- ضد آفتاب که ولی خیلی کم پیش میاد ازش استفاده کنم (تنبلی)
- شانه
- مسواک، خمیردندان، نخ دندان
- کیف لوازم بهداشتی کوچک که برای حمام رفتن توی هاستل عالیه. یک پلاستیک هم این کار رو انجام میده.
کیف لوازم بهداشتی در موقع حمام کردن خیلی کاربردیه
دارو در سفر
بعضی وقت ها مثل سفر آمریکای جنوبی جوگیر میشم و جعبه کمک های اولیه میبرم با خودم ولی معمولا لیستم رو محدود میکنم، خصوصا که در مبادی ورودی روی دارو حساس هستند و هرچه کمتر بهتر. حواستون باشه داروی کدئین دار به هیچ عنوان همراه نداشته باشید.
لیست من شامل این هاست که معمولا از هرکدام یک ورق دارم:
- قرص سرما خوردگی
- استامینوفن
- آنتی بیوتیک
- سیتریزین برای آبریزش
- دایکسی سایکلین در صورتی که در مقصد خطر مالاریا وجود داشته باشه
- چسب زخم
خوراکی در سفر
اگر آدم بد غذایی هستید حتما با خودتون کنسرو داشته باشید، من این مشکل رو ندارم و مدت زیادیه کنسرو با خودم نبردم.
بادام خام جزو ذخایر استراتژیک من هست و وقتی داره تمام میشه نگران میشم. خوشبختانه بادام همه جا میشه پیدا کرد و کمتر جایی قیمت بادام از ایران گرونتره. اول سفر نیم کیلو بادام با خودم میبرم. نقش صبحانه و میان وعده رو برای من داره.
نبات هم ذخیره استراتژیک محسوب میشه حتی از بادام هم مهمتره. نیم کیلو نباتی که میبرم معمولا تا آخرای سفر بهش دست نمیزنم چون قابل جایگزینی نیست! وقتی بدنم آثار سرماخوردگی، دل درد و مریضی رو نشون میده، خودرن چایی نبات برای من مثل آب روی آتیشه!
خاکشیر بسیار کم
نعنا خشک بسیار کم
نبات و بادام همیشه توی کوله پشتی من باید باشه
سایر وسایل مورد نیاز در سفر
مدارک شناسایی شامل پاسپورت، ویزا، بیمه مسافرتی، بلیط ها، رزرو محل های اسکان و کپی مدارکی که برای ویزا به سفارت دادید. داشتن همه این ها در ایمیل هم توصیه میشه.
کیف کمری تقریبا همیشه با منه. خیلی بزرگ نیست، اونقدری هست که پاسپورت، کیف پول، موبایل و سکه هام جا بشه.
کیف گردن بسیار سبک دارم ولی خیلی کم ازش استفاده می کنم. جاهایی که خیلی احساس نا امنی کنم بخشی از پول و مدارکم رو داخلش میذارم.
قفل کوچک برای کمد ها و لاکرهای هاستل
عینک آفتابی
بارانی یکبار مصرف
دوربین و موبایل (برای من هر دو یکیه)
شارژر و پاور بانک
لپ تاپ کوچک در برخی سفرها
کیف کمری باید کوچک باشه تا به کمر فشار نیاد. لیسبون پایتخت پرتغال
تجهیزات معروفی که من در سفر نمیبرم
- چادر مسافرتی. با اون وزن و حجمش جایی توی کوله من نداره.
- کیسه خواب. حجمش زیاده و اگر استثنا قصد کمپینگ داشته باشم میبرم.
- چتر. شاعر گفته زیر باران باید رفت ولی موقع سفر اونم وقتی بارانش شدید باشه نمیشه 🙂 معمولا همه هاستل ها بهتون چتر امانت میدند.
- بالش بادی. تنبل تر از اونی هستم که هر شب بخوام بادش کنم فرداش دوباره بادش رو خالی کنم.
- وسایل بازی. وقت زیادی واسه بازی در سفر ندارم، تازه اگر همبازی پیدا بشه اون احتمالا وسیله ش رو هم داره. 😉
- ملحفه
- فلاسک و وسایل سفری پخت و پز
- کاور توالت فرنگی (برای بعضیا از واجباته)
- پودر لباسشویی
- لیوان، قاشق، چنگال و چاقو
- سوزن و نخ
من و کوله پشتی ۷۰ لیتری در شانگهای چین. عجیبه پرش نکردم
سفیر شایسته ای برای ایران باشیم
اثر خوب گذاشتن روی بقیه خیلی راحته، انجامش بدید لطفا. در حالیکه همه رسانه ها تلاش دارند یک غول پلید از ایران نشون بدند ما مسافرها این شانس و فرصت رو داریم که به سهم خودمون ایران رو معرفی کنیم. علاوه بر وقتی که میشه گذاشت و با کسانی که علاقه مند هستند اطلاعات دست اول از ایران بگیرند، داشتن لیست زیر میتونه تاثیر سخن رو دو چندان بکنه:
عکس های متنوع از ایران در گوشی موبایل. اگر یک خارجی فکر میکنه ایران فقط بیابونه من عکس های شمال رو بهش نشون میدم. اگر کسی فکر میکنه ما کوه نداریم عکس دماوند و دنا و برف در تابستان بهش نشون میدم. از مردم مهمان نواز میگم و سطح قابل قبول انگلیسی در نسل جوان که برای توریست مهمه. میدونم ایران مدینه فاضله نیست، ولی مشکلات فرهنگی یا اجتماعی ربطی به یک خارجی نداره که بخوام ذهنش رو مشوش کنم و تصمیمش برای دیدن ایران رو منفی.
صنایع دستی کوچک همیشه توی کوله من هست. البته بیشتر برای کسانی که مهمانشون میشم و یا کسانی که بهم کمک کنند یا من خیلی باهاشون حال کنم.
کارت پستال وزن و حجم بسیار کمی داره و معمولا توی کوله پشتیم هست. کارکردش شبیه عکس هست ولی خیلی قویتر.
اسکناس نو همیشه همراهم هست. پول جدید رو همه دوست دارند. خصوصا اگر نو و تا نخورده باشه. من هر سری میام تهران از چهارراه استانبول یک بسته بیست تومانی میخرم. هر اسکناس بیست تومانی حداقل ۶۰۰ تومان قیمتشه ولی من ترجیح میدم بیست تومانی بدم. نوستالژی دارم باهاش. وقتی بچه بودم یک ۲۰ تومانی خیلی زیاد بود، یعنی اگر داشتم از خوشحالی بال در میاوردم. پول توجیبیم ۵ تومان بود ولی هیچ وقت نمیتونستم جمع کنم و به بیست برسونم. 😉
صنایع دستی و اسکناس نو و تا نخورده سعی کنید همراه داشته باشید.
حس اینکه نظر یک نفر رو نسبت به ایران تغییر بدید خیلی شیرینه، تا انجام ندید نمیدونید. یک خاطره شیرین براتون بگم.
خرداد ۹۳ بود که داشتم شهر ساحلی مالاگا در منطقه آندلس اسپانیا رو میدیدم. یک دختر اسپانیایی که تقاضای من در کوچ سرفینگ برای مهمان شدن رو رد کرده بود مسیج داد ظهر یکشنبه بریم بیرون برای خوردن ناهار. دایمه توی یک آژانس مسافرتی کار می کرد و با رییس و یکی از همکاراش اومد. دو ساعتی که با هم بودیم خیلی خوش گذشت و به سوالات زیادی در مورد ایران جواب دادم. قبل از خداحافظی به هر کدوم یک کارت پستال بر اساس سلیقشون و سوالاتی که از ایران پرسیده بودند دادم. موقع خداحافظی دیوید بهم گفت طوری ایران رو فروختی (اصطلاحی که برای معرفی خوب یک کالا یا خدمات بکار میره) که باورش برام سخته تو بدون اینکه پولی از دولت ایران بگیری اینکار رو می کنی. فکر کنم بتونید تصور کنید چقدر ذوق کردم با شنیدن این حرف از صاحب یک آژانس مسافرتی .